IV Carreira Pedestre concello de Malpica
cartaz do evento
Creo que non ía a Malpica desde o verán pasado, e esta era unha boa excusa para desfrutar da vila e da Costa da Morte que aquí comeza.
Lembraba ter ido ate a Ermida do Sto. Hadrián correndo descalzo e que o terreo non estaba excesivamente roto, así que decidín correr descalzo a carreira. Non foi moi boa idea, pois había moita máis grava e pedra do que eu cría. No tramo de asfalto fun sen problemas (uns 6km.) pero os últimos tres sufrinos contra gusto. Bah! tampouco foi para tanto.
O caso é que de estar na plaia ao sol (e ao abrigo do nordés que facía) pasei directamente sen quencemento a correr. Dei un chapuzón para espabilar e fun directo cara a zona de saída, saudamonos os coñecidos, formación con cara de velocidade e a correr!
foto Basilio Bello para La Voz de Galicia
Sáese polo paseo da praia, súbese a costa de 500m. ao 15% (aprox.) de vaise a unha zona con chan de asfalto con lixeira baixada e subida.
Do 3,5km ao 5,5km vai todo picando para arriba ate o Sto. Hadrián. Este tramo fíxose duro non só pola costa, se non polo nordés que nos daba en todo o morro. Funlle dando sen problema, esforzándome ben e sentido que os pés non me ardían ou rozaban. So far so good, desfrutando das vistas.
fotografía Suso Couceiro - Flickr
A complicación chegoume unha vez demos volta e pillamos o camiño de terra que ven desde a ermida ate a vila. O ano pasado estaba en mellores condicións pero esta vez paseino regular, non podía correr con soltura e relaxación e tiña que aproveitar calquera zona menos rota, os longueiros de madeira das beiras, as zonas de herba da cuneta (que non tivesen silvas) para ir avanzando. Aquí adiantoume algunha xente que xa deixara atrás, pero levo ben estos contratempos e o ego non me molesta. Máis preocupado estaba de non pisar unha pedra de mal xeito, eso que a pillas mal entre dous osos e che pode facer dano, pero non foi o caso e mal que ben cheguei de novo ao paseo da plaia onde me dei o gusto de facelo esprintando (estaba descansasdo por non ter podido correr).
Cheguei sen facerme dano (tiña os pes perfectos) e non me fatiguei moito (despois seguín xogando cos pequenos na plaia), así que qué máis pedir!?
A organización para min foi moi correcta, con xente coidando dos cruces, unha auga no medio do camiño e ao final, un bocado que comer e moi bo ambiente de carreiras na tarde do sábado.
Bonita xornada que ojalá poida repetir no futuro.
