Título: Gataca (2011) Autor: Frank Thilliez
[caption id=”attachment_540” align=”aligncenter” width=”196”]
Gataca, Portada.[/caption]
Esta novela de “policías” trata sobre a investigación de varios crimes de gran crueldade onde os resposables directos comparten certas características que se van revelando no transcurso do libro. Non é difícil intúir, polo título do libro, que esas características son xenéticas.
O autor fai uso de elementos de base científica para ligar os elementos da trama e introducirnos nun mundo onde os personxes deben lidiar con tales complexidades.
Esta novela pódese considerar a continuación de O síndrome E (que eu non lin, que XA lin a posteriori) pero tal como indica o autor, pódese ler e entender sen ter lido a primeira. Os personaxes principais arrastran os problemas xurdidos no primeiro libro e incluso se pode dicir que algunha trama remata en este.
Para aclarar esta relación entre os libros e a xeito de resumo dos mesmos, o autor escribe ao final do libro…
Escribir este díptico deume a ocasión para reflexionar a propósito do tema da violencia. ¿De ónde procede? ¿En qué se fundamenta, as súas orixes profundas? ¿Pode afectar a calquera e en calquer momento? O síndrome E interésase particularmente pola violencia na nosa sociedade contemporaánea e no xeito en que se extende entre os individuos do planteta, deixando de lado, voluntariamente, o factor cronolóxico. Eu calificaría ese procedemento de “vertical”: dilución no espazo e non no tempo. Con Gataca quería enfrontarme ao outro eixo, o eixo horizontal ou cronolóxico, que abarca varios milenios. ¿Cómo evoluíu a violencia desde os primeiros homes ate a nosa civilización moderna? ¿Por qué medios se propagou? ¿Xenéticos ou culturáis?
Na miña opinión o libro mistura de xeito acertado o nivel de complexidade científica que atrae pero non aburre, as tramas propias de policías cos seus problemas e as típicas loitas internas, as loitas de egos, e sobre todo os problemas personáis que teñen os personaxes e que en boa medida teñen a súa orixe en O síndrome E.
Foi agradable de ler e sínteste atrapado xa desde o tráxico inicio do libro, polo que probablemente lea nun futuro a primeira parte.
**
Este libro NON ten nada que ver coa película de nome parecido de 1997 chamada Gattaca