Sangre de barro - Maribel Medina

Título: Sangre de barro (2014) Autora: Maribel Medina [caption id=”attachment_1619” align=”aligncenter” width=”199”]Portada Portada[/caption]

Paga a pena copiar e pegar a sinopse publicitaria do libro (amazon)

UN AGENTE DE LA INTERPOL Y UNA PATÓLOGA FORENSE DESCUBRIRÁN QUE EL BARRO LO SALPICA TODO EN EL DEPORTE DE ÉLITE. Cuando la doctora forense Laura Terraux recibe en el instituto de patología de Chablais, Suiza, el quinto cadáver de una joven atleta procedente del centro de alto rendimiento de Les Diablerets, empieza a sospechar que algo siniestro se esconde detrás de esta sucesión de muertes. Janik Toledo, un joven corredor del centro, devastado por el repentino fallecimiento de la chica a la que amaba, deberá tomar la decisión más difícil de su vida. ¿Qué precio está dispuesto a pagar para triunfar? Thomas Connors, un atractivo agente de la Interpol con un pasado misterioso, se embarcará junto a Laura en una peligrosa investigación sobre el dopaje en el deporte de élite, un mundo opaco y mucho más turbio de lo que jamás hubiesen imaginado. ¿Quién se esconde detrás de estas muertes? ¿Hay algo de cierto en las leyendas milenarias sobre el diablo que circulan por Les Diablerets? A veces los culpables parecen no tener cara.

Paréceme honesta, pois da o que ofrece, entretemento non pretencioso. É unha historia típica de investigación de policías, con aportacións da vida personal de cada un, con algo de acción e sexo. Como nota orixinal poderíamos ter o escenario no que se desenvolve a historia (principalmente Suiza e Francia) e que os delincuentes están relacionados co deporte (tráfico e administración de PEDs). E punto.

Está escrita de forma amena, sen barroquismos nin perderse en subtramas desviando a atención da liña argumental principal. A autora fai un esforzo por demostrar o traballo de documentación realizado tanto nas descricións das localizacións, menús de restaurante :P e da xerga propia de médicos e deportistas.

O dilema que se lle plantexa aos protagonistas deportistas (tomar PEDs ou non) está formulado de xeito algo simplista, pero pódese “perdonar” pois é unha novela de entretemento, non unha tese doutoral.

Tomei o libro con certas cautelas pero paréceme que dentro da súa categoría é un traballo moi decente.

Que non te despisten as referencias diabólicas na sinopse.