Título: Daisy Miller (1878)
Autor: Henry James
portada da primeira edición, wikipedia
As convencións sociais dunha época contribúen a fixar os roles que cada individuo debe asumir. Canto máis estricto sexa o cumplimento de ese deber, máis evidentes resultarán as transgresións da regla e máis conservadora a sociedade que as segue (por definición).
Daisy Miller é unha rapaza de New York (EE.UU.) que veu con parte da súa familia a vivir a Europa. Non é unha emigrante -xa a fináis do XIX a emigración era en sentido inverso- se non pertencente a unha nova familia rica que ven de xira a Europa a residir en hoteis de luxo e facer vida social. Sobre todo a facer vida social e a ver si se lle pega algo de glamour.
Desgraciadamente Daisy ten un comportamento e personalidade que non encaixan en ese ambiente, non por vontade propia, se non porque non se considera que se comporte como debe. Só o feito de ser unha moza “americana, bonita e coqueta” lle permite certas licenzas e a protección masculina.
Este relato breve sobre Daisy Miller mostra con dúas pinceladas, ao xeito en que o Gran Gatsby o faría máis tarde, o esquema mental dunha época, o tipo de vida que se permitía levar certa élite, os seus usos e hábitos e sobre todo os roles sociáis asumidos e os impostos.
O narrador (que supoñemos un home) escribe con delicadeza, con sutileza, desde o punto de vista de alguén que participa do ideal que encarnan os protagonistas, con ese aire de sentirse no cumio da escala social e que precisa facer ostentación de esa “superioridade” económica, incluso inferir dela unha superioridade moral e intelectual.
A protagonista non é retratada como unha heroína revolucionaria ou transgresora, non, é retratada tal como a ven o resto dos protagonistas. Lixeira, vulgar, impropia. Tampouco creo que sexa xusto xulgar cos ollos das nosas convencións e roles actuais o xeito de comportarse en épocas tan diferentes, pero sentíame incómodo en ese mundo que describe a novela.
